جهت دستیابی به صنعتی سازی ساختمان در تمام ابعاد آن می­باید كل زنجیره تامین صنعت ساختمان سازی را مورد توجه قرار داد. اشاره شد كه در زنجیره تامین صنعت ساخت، حلقه اول طراحی (Design) است. كه خود در سه جزء«طراحی، معماری، سازه و تاسیسات» دسته بندی می شود. البته واضح است كه طراحی شهرسازی پایه تمام آنهاست.

در زنجیره تامین سنتی سازی ساختمان، پس از گذر از مرحله طراحی با نگاهی به خروجی آن مشاهده می شود كه بیش از حدود 300 آیتم ساختمانی عموما در طرح ها گنجانده شده است؛ البته این عدد بسته به حجم و مقیاس پروژه ممكن است متفاوت باشد. این آیتم ها شامل اسكلت ، دیوار، سقف، درب و پنجره، سنگ، تاسیسات، نازك كاری، و غیره خواهند بود.

این تعداد گسترده آیتم­ها، اولا مشكل بزرگی بر سر راه تولید انبوه قرار می­دهد و ثانیا منجر به كاهش عملكرد كلی فرآیند احداث می گردد. بطور مثال مطالعات مختلف نشان می دهد كه حجم عظیمی از ضایعات مصالح ساختمانی و وجود دوباره كاری های بسیار در فرآیند احداث به دلیل مدولار نبودن قطعات تولید شده و  عدم هماهنگی بین طراح، تولید كننده و سازنده در زنجیره تامین ساختمان سازی ایجاد می گردد. از این رو با استاندارد نمودن اجزاء، امكان دسته بندی قطعات ساختمانی در محدوده های منطقی و محدود به وجود آمده و تعداد آیتم های ساختمانی به وجود می آید. تنها در این صورت است كه حداقل تیراژ لازم برای تعداد بهینه تولید انبوه فراهم می گردد. فرایند تولید انبوه و مدولار قطعات و اجزاء در زنجیره تامین، یك مسیر بازگشتی را نیز طی می كند و تعداد آیتم های ساختمانی كه از حدود 300 عدد به 50 عدد كاهش یافته است، در اختیار طراحان قرار گرفته و آنها بر مبنای آیتم های مدولار شده طراحی را انجام می دهند. این فرآیند رفت و برگشتی، خود نیاز هماهنگی بالا در زنجیره تامین می باشد.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

سه × 1 =